Agent ubezpieczeniowy – Pośrednik działający w imieniu i na rzecz jednego (tzw. agent wyłączny) lub wielu zakładów ubezpieczeń (tzw. multiagent). Wykonuje czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego polegające na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych i administracyjnych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia oraz doradzaniu w tym zakresie, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, również w sprawach o odszkodowanie. Najczęściej jest przedsiębiorcą wykonującym działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń i wpisanym do rejestru agentów ubezpieczeniowych.

All risk – Ubezpieczenie od wszystkich ryzyk.

Amortyzacja – Wskaźnik pomniejszający wartość przedmiotu ubezpieczenia w zależności od okresu eksploatacji.

Bonus – malus – Zwyczajowa nazwa tabeli zniżek naliczanych za brak szkód w kolejnych latach oraz zwyżek -naliczanych w przypadku zgłoszenia szkody.

Cargo – Ubezpieczenie dotyczące przewożonych ładunków. Cargo może być krajowe lub międzynarodowe, morskie, lotnicze lub samochodowe.

Cedent – Osoba przenosząca wierzytelność (np. prawo do odszkodowania) na nabywcę (cesjonariusza) np. na bank. W przypadku umów cesji z ubezpieczeń AC, mieszkaniowych czy na życie stanowi zabezpieczenie udzielanego kredytu. W umowach reasekuracji, oznacza zakład ubezpieczeń, który odstępuje część zawartych ubezpieczeń reasekuratorowi.

Cesja – Umowa przekazania przez Klienta praw/wierzytelności wynikających z posiadanej umowy ubezpieczenia. Najczęściej chodzi o cesję praw do odszkodowania na bank, z polisy na życie, mieszkanie czy auto.

Choroba przewlekła – W większości warunków umów to choroba o długotrwałym przebiegu, trwającą zwykle miesiącami lub latami, stale lub okresowo leczona. Taką definicję stosuje się np. w naszych ubezpieczeniach turystycznych. W przypadku umów na życie, za chorobę przewlekłą uznaje się taką, która była przyczyną hospitalizacji w okresie 12. miesięcy przed zawarciem umowy ubezpieczenia. Standardowo umowy wyłączają odpowiedzialność towarzystwa za leczenie skutków takich chorób, lub komplikacji powstałych na ich tle. Tylko w wyjątkowych wypadkach np. w ubezpieczeniach turystycznych, można rozszerzyć zakres ochrony o następstwa choroby przewlekłej.

Dewastacja – Zdarzenie polegające na rozmyślnym zniszczeniu lub uszkodzeniu mienia przez osoby trzecie. W zależności od warunków umowy, pojęcie dewastacja może obejmować również zniszczenie przedmiotu ubezpieczenia mające bezpośredni związek z usiłowaniem lub dokonaniem rabunku, kradzieży lub kradzieży z włamaniem.

Doubezpieczenie – Umowa uzupełniająca zawierana w razie zwiększenia się wartości mienia (pojazdu, nieruchomości) w czasie trwania umowy ubezpieczenia. Ewentualnie w przypadku, gdy w trakcie trwania umowy wypłacono odszkodowanie, które pomniejszyło sumę ubezpieczenia.

Franszyza – Wyznacza -najczęściej kwotowo, rzadziej w procentach sumy ubezpieczenia – rozmiary szkody, za które ubezpieczyciel nie ponosi odpowiedzialności.

Franszyza integralna – kwota, do wysokości której świadczenie ubezpieczeniowe nie jest wypłacane, a powyżej której jest wypłacane w całości. Działanie franszyzy integralnej wiąże się najczęściej z odcięciem drobnych szkód, których koszt likwidacji może być nawet wyższy od wysokości szkody.

Franszyza redukcyjna – obniżenie wypłacanego odszkodowania o określoną kwotę lub procent sumy ubezpieczenia. Z technicznego punktu widzenia zadaniem franszyzy redukcyjnej jest pozostawienie na ryzyku klienta szkód, które z ekonomicznego punktu widzenia nie są dla niego istotne. Franszyza redukcyjna ma też znaczenie prewencyjne wzmacniając zainteresowanie klienta ubezpieczonym ryzykiem.

Indeksacja – W podwyższenie składki i sumy ubezpieczenia w celu zapewniania ochrony realnej wartości polisy przed działaniem inflacji. Stosowana głównie w ubezpieczeniach na życie, zarówno o charakterze ochronnym, jak i inwestycyjnym.

Karencja – Ustalony w umowie okres wyczekiwania, w którym wypadek ubezpieczeniowy nie powoduje wypłaty odszkodowania lub świadczenia przez towarzystwo ubezpieczeniowe. Najczęściej stosowany np. w przypadku obejmowania ochroną kobiet ciężarnych czy działania różnych opcji ubezpieczeń chorobowych. Zapobiega sytuacji w której osoba chora, po uzyskaniu wiedzy o swoim stanie zwiera umowę i korzysta z ochrony.

KL – ubezpieczenie Kosztów Leczenia

Klauzule ubezpieczeniowe – zastrzeżenia w polisie, które mogą zmieniać zakres ubezpieczenia. Często klauzule mogą zakazywać, lub nakazywać pewne działania. Nie dotrzymanie tych warunków może spowodować rozwiązanie, lub zmianę warunków umowy.

Komisarz awaryjny – przedstawiciel ubezpieczyciela na terenie, gdzie ubezpieczyciel nie prowadzi normalnie działalności. W Polskich warunkach przedstawiciel ubezpieczyciela za granicą. Komisarz awaryjny odpowiada za wstępne etapy likwidacji szkód lub likwidację szkód z ubezpieczeń, gdzie zdarzenie miało miejsce za granicą, np. z ubezpieczeń cargo, czy autocasco.

Konsumpcja sumy ubezpieczenia – stosowany przede wszystkim w ubezpieczeniach ogniowych oraz komunikacyjnych system ubezpieczenia, gdzie po wypłacie świadczenia suma ubezpieczenia obniżana jest o wysokość wypłaty; regułą jest możliwość doubezpieczenia za dopłatą dodatkowej składki.

Kolizja drogowa – To zdarzenie drogowe, w wyniku którego zostają uszkodzone jedynie pojazdy – żadna z osób uczestniczących w zdarzeniu nie odniosła obrażeń, tzn. nie ma rannych, ani zabitych. Przy takim zdarzeniu nie ma obowiązku wzywania policji.

Likwidacja szkody – czynność polegająca na ustaleniu stanu faktycznego, po zaistnieniu szkody, udokumentowaniu szkody i wycenie wysokości strat.

Miesiąc ubezpieczeniowy – kodeks cywilny definiuje miesiąc, jako 30 kolejno następujących po sobie dni. Interpretacje ubezpieczycieli mogą być odmienne

Minicasco – produkt ubezpieczeniowy z grupy ubezpieczeń autocasco o ograniczonym, w stosunku do pełnego ubezpieczenia autocasco, zakresie ochrony; ograniczenia – zależnie od ubezpieczyciela – mogą dotyczyć zakresu ubezpieczenia, sposobu rozliczenia szkody lub braku ochrony przy szkodach częściowych.

Minimalna suma gwarancyjna – w ubezpieczeniach obowiązkowych najniższa suma gwarancyjna pozwalająca na wypełnienie spoczywającego na danej osobie obowiązku ubezpieczenia.

Multiagent – agent ubezpieczeniowy oferujący ubezpieczenia więcej niż jednego ubezpieczyciela z danego działu ubezpieczeń (tj. ubezpieczeń na życie oraz innych ubezpieczeń osobowych i ubezpieczeń majątkowych).

Niedoubezpieczenie – zgodnie z doktryną ubezpieczeń sytuacja, kiedy suma ubezpieczenia jest niższa od wartości ubezpieczonego mienia; najczęściej sytuacja niekorzystna dla klienta, bo w razie poważnej szkody, a w szczególności szkody totalnej, ubezpieczyciel pokryje tylko jej część maksymalnie do wysokości sumy ubezpieczenia.

Nieszczęśliwy wypadek – zdarzenie, w wyniku którego ubezpieczony stracił zdrowie lub życie. Musi to być zdarzenie nagłe, niezależne od woli ubezpieczonego i wywołane przyczyną zewnętrzną.

Obiekty małej architektury – Obiekty użytkowe służące rekreacji i utrzymaniu porządku, na terenie nieruchomości, na której położony jest dom jednorodzinny .W szczególności będą to m. in. chodnik, podjazd, plac utwardzony, piaskownica, huśtawka, drabinki, oświetlenie posesji, pomieszczenie na śmieci oraz posągi, wodotryski (oczka wodne, fontanny), basen, boisko sportowe, kort tenisowy, altana i inne obiekty architektury ogrodowej trwale związane z gruntem. Do obiektów małej architektury nie zalicza się lekkich konstrukcji, stanowiących ochronę np. kortu tenisowego, basenu, sauny.

Odpowiedzialność cywilna – Odpowiedzialność za szkody na osobie lub w mieniu jaką – na podstawie przepisów prawa cywilnego – ponosi osoba zobowiązania do jej naprawienia. Odpowiedzialność cywilna może wynikać z winy lub z umowy w związku z niewykonaniem albo nienależytym wykonaniem zobowiązania. Kodeks Cywilny dzieli odpowiedzialność cywilną na: tzw. deliktową i kontraktową.

Odpowiedzialność cywilna tzw. deliktowa – Podstawą odpowiedzialności deliktowej jest delikt, czyli czyn niedozwolony. Jest nim każde działanie albo zdarzenie powodujące szkodę wyrządzona osobie trzeciej lub w mieniu do niej należącym.

Odpowiedzialność cywilna kontraktowa – Podstawą odpowiedzialności kontraktowej jest niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie określonego zobowiązania (kontraktu). Oznacza to, iż pomiędzy sprawcą i poszkodowanym musi istnieć najpierw pewien rodzaj umowy. Jeśli jakieś nieprawidłowości w wykonaniu tego zobowiązania spowodują zaistnienie szkody po jednej ze stron, ma ona prawo domagać się jej naprawienia.

OC produktu – Jest to odpowiedzialność cywilna producenta za wprowadzenie do obrotu produktu z wadami. Należy tu dodać, ze wada produktu jest pojmowana nie tylko w sensie fizycznym, lecz także jako zaniedbanie związane z gotowym już produktem. Przykładem takiego zaniedbania jest niezamieszczenie w instrukcji obsługi informacji o skutkach użycia produktu niezgodnie z przeznaczeniem.

Odszkodowanie – Suma, którą ubezpieczyciel jest obowiązany wypłacić z ubezpieczenia majątkowego, obowiązkowego lub dobrowolnego w razie zaistnienia określonego w przepisach ubezpieczeniowych zdarzenia losowego. Wypłata odszkodowania stanowi materialną kompensację szkody.

Oględziny pojazdu – Weryfikacja stanu techniczno-wizualnego ubezpieczanego pojazdu potwierdzona dokumentacją fotograficzną, uwzględniająca wyposażenie standardowe i dodatkowe, wskazania licznika przejechanych kilometrów, sprawność wymaganych zabezpieczeń przeciw kradzieżowych, zgodność nr nadwozia (VIN) z numerem w dowodzie rejestracyjnym itp.

Ogólne warunki ubezpieczenia (OWU) -wzorzec umowy, który jest ustalany przez zakład ubezpieczeń. Postanowienia OWU wraz z zapisami umowy ubezpieczenia są równoprawnym źródłem kształtującym prawa i obowiązki stron. Odbywa się to w ten sposób, że przepisy OWU mają charakter postanowień standardowych stosowanych dla wszystkich umów ubezpieczenia danego rodzaju oferowanych przez dany zakład, natomiast regulacje zawarte w umowie uzupełniają lub zmieniają standardowe zapisy wprowadzone przez OWU. Uważna lektura OWU jest konieczną czynnością dla świadomego nabycia usługi ubezpieczeniowej.

Pojazd historyczny – To pojazd spełniający jeden z poniższych warunków:

  • zabytkowy – wpisany do rejestru zabytków lub znajdujący się w wojewódzkiej ewidencji zabytków,
  • wpisany do księgi inwentarza muzealiów,
  • mający co najmniej 40 lat,
  • mający co najmniej 25 lat i uznane przez uprawnionego rzeczoznawcę samochodowego za pojazd unikatowy lub
  • mający szczególne znaczenie dla udokumentowania historii motoryzacji

Pojazd wolnobieżny – Pojazd silnikowy, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 25 km/h, z wyłączeniem pojazdów wolnobieżnych będących w posiadaniu rolników i użytkowanych w związku prowadzeniem gospodarstwa.

Polisa ubezpieczenia – dokument wystawiony przez ubezpieczyciela potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia; fakt jej wystawienia nie stanowi przesłanki ważności umowy ubezpieczenia, jest jedynie jej potwierdzeniem.

Polska Izba Ubezpieczeń – Jest obowiązkowym zrzeszeniem zakładów ubezpieczeń, prowadzących działalność ubezpieczeniową w Polsce. Do podstawowych zadań PIU należy wspieranie ustawodawcy w zakresie kształtowania prawa asekuracyjnego. Izba prowadzi także działania mające na celu zwiększenie świadomości ubezpieczeniowej. Działa od 1990 r.

Reasekuracja – Umowa, na mocy której jeden ubezpieczyciel zwany cedentem odstępuje całość lub część ryzyka przyjętego do ubezpieczenia wraz z częścią składek innemu ubezpieczycielowi, zwanemu reasekuratorem, który w zamian zobowiązuje się do zapłaty odpowiedniej części świadczeń wypłacanych ubezpieczonemu.

Regres ubezpieczeniowy – uprawnienie zakładu ubezpieczeń do żądania od sprawcy szkody zwrotu całości lub części wypłaconego odszkodowania; zakład ubezpieczeń, co do zasady, nie ma uprawnień regresowych wobec osób, z którymi ubezpieczający pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym lub za które ponosi odpowiedzialność.

Ryzyko ubezpieczeniowe – potocznie typ zdarzenia losowego objętego ubezpieczeniem; bardziej ściśle prawdopodobieństwo jego zajścia.

Samodzielne zabezpieczenie przeciwkradzieżowe pojazdu – Za samodzielne zabezpieczenie przeciwkradzieżowe uznaje się następujące rodzaje zabezpieczeń: autoalarm, mechaniczną blokadę dźwigni zmiany biegów lub elektroniczną blokadę uruchomienia silnika (zgodnie z OWU AC).

Składka – Suma pieniężna należna ubezpieczycielowi w zamian za udzieloną przez niego ochronę ubezpieczeniową. Inaczej – opłata za gwarancję, że, w wypadku określonego nieszczęścia (przy zachowaniu ściśle określonych warunków), ubezpieczyciel pokryje szkodę.

Suma ubezpieczenia – Wartość wyrażona w złotych lub innej walucie, na którą ubezpieczono mienie, życie lub zdolność do pracy. Suma ubezpieczenia stanowi górną odpowiedzialność towarzystwa ubezpieczeniowego i odszkodowanie tylko w wyjątkowych wypadkach może ją przekroczyć.

Szkoda – Strata wyrządzona w ubezpieczonym mieniu przez określone zdarzenie losowe np. zniszczenia samochodu w wyniku wypadku.

Szkoda całkowita – Szkoda, w wyniku której przedmiot ubezpieczenia uległ całkowitemu zniszczeniu. Na przykład w umowach AC przyjmuje się, że szkoda całkowita jest orzekana przy kosztach naprawy przekraczających 70 proc. sumy ubezpieczenia, co czyni naprawę nieopłacalną.

Tajemnica ubezpieczeniowa – prawny zakaz udzielania przez ubezpieczyciela jakichkolwiek informacji o pojedynczej umowie ubezpieczenia. Tajemnica ubezpieczeniowa dotyczy zarówno ubezpieczyciela, jak i wszystkich osób, z pomocą których wykonuje on swoją działalność.

Ubezpieczający -Osoba fizyczna lub prawna, którą z towarzystwem ubezpieczeniowym wiąże stosunek ubezpieczeń.

Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny – Instytucja powołana do zaspokajania roszczeń z tytułu obowiązkowych ubezpieczeń, głównie OC komunikacyjnego i OC rolników m.in. w przypadkach, gdy kierowca lub rolnik nie mieli polisy OC albo nie ustalono sprawcy szkody, bo np. kierowca zbiegł z miejsca wypadku. Zaspokaja roszczenia również w przypadku upadłości zakładu ubezpieczeń, który wystawił obowiązkowe polisy (w tym oprócz wymienionych OC, również ubezpieczeń budynków rolnych). W przypadku upadłości zakładu ubezpieczeń na życie, zwraca 50 proc. wierzytelności, nie więcej jednak niż kwotę stanowiącą równowartość 30 tys. euro. Więcej o UFG na stronie www.ufg.pl

Ubezpieczony – Osoba, której życie lub zdolność do pracy jest przedmiotem ubezpieczenia osobowego. W ubezpieczeniach osobowych ubezpieczający i ubezpieczony, to najczęściej te same osoby. Jeżeli jednak jakiś zakład pracy ubezpieczy swych pracowników od następstw nieszczęśliwych wypadków, wówczas ubezpieczającym jest dany zakład pracy a ubezpieczonym jego pracownicy.

Udział własny – Kwota, o którą pomniejsza się wysokość odszkodowania, naliczana procentowo od wysokości odszkodowania. Na przykład 10. proc. udział własny oznacza, że przy odszkodowaniu w wysokości 9 tys. zł., klient dostanie 8,1 tys. zł. a przy odszkodowaniu 2 tys. zł. – 1,8 tys. zł.

Umowa ubezpieczenia – Umowa, przez którą zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenia w razie zdarzenie przewidzianego w umowie ubezpieczenia a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Uprawniony – Osoba fizyczna, prawna, lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, której w przypadku zajścia zdarzenia przewidzianego w umowie ubezpieczenia, zakład ubezpieczeń wypłaca świadczenie lub odszkodowanie.

Wartość odtworzeniowa – Aktualny koszt zakupu lub wytworzenia przedmiotów tego samego rodzaju i zbliżonej jakości.

Wartość rzeczywista – Wartość odtworzeniowa pomniejszona o stopień technicznego zużycia.

Współubezpieczony – Osoba, której życie lub zdrowie jest przedmiotem ubezpieczenia w ramach umowy zawartej przez ubezpieczającego. Na przykład w Indywidualnym Ubezpieczeniu Posagowym może to być wskazane przez ubezpieczającego dziecko, którego życie lub zdrowie jest przedmiotem ubezpieczenia, jednocześnie uprawnione do otrzymania świadczeń z tytułu zgonu ubezpieczonego. W ubezpieczeniach grupowych na życie będzie to małżonek, rodzic, rodzic małżonka, dziecko ubezpieczonego.

Wypadek – Nagłe zdarzenie wywołane przyczyna zewnętrzną, powstałe w trakcie trwania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, w następstwie którego ubezpieczony, niezależnie od swej woli, doznał trwałego uszkodzenia, rozstroju zdrowia lub zmarł.

Wyposażenie dodatkowe pojazdu – To urządzenia, zamontowane na stałe w pojeździe, do których demontażu potrzebne są narzędzia i nie stanowiące wyposażenia standardowego pojazdu. Szczegółowe regulacje dotyczące konkretnych umów znajdują się w ogólnych warunkach ubezpieczenia.

Wyposażenie standardowe pojazdu – To wszystkie urządzenia, które są montowane standardowo przez producenta w warunkach montażu fabrycznego, generalnego importera pojazdu lub autoryzowanego dealera samochodowego. Ich montaż może wynikać m.in.: z przepisów dotyczących zasad homologacji dla danej wersji (marki, modelu, typu) pojazdu, utrzymania i używania pojazdu zgodnie z jego przeznaczeniem, a także bezpieczeństwa jazdy, podwyższenia komfortu jazdy oraz zabezpieczenia pojazdu przed kradzieżą. Muszą być one zamontowane na stałe w pojeździe, czyli ich demontaż musi wymagać użycia narzędzi. Wymóg ten nie dotyczy np. gaśnicy, apteczki, trójkąta ostrzegawczego, fotelika lub specjalnej podkładki przeznaczonych do przewozu dzieci. Dodatkowo za wyposażenie standardowe uważa się instalacje zasilania gazem i instalacje hybrydowe. Wartość wyposażenia standardowego uwzględniona jest w wartości pojazdu.

Wypowiedzenie OC – Dokument, który musi dotrzeć do ubezpieczyciela przynajmniej na dzień przed upływem okresu, na jaki umowa OC komunikacyjnego została zwarta.

Zielona Karta – właściwie Międzynarodowy Certyfikat Ubezpieczeniowy (popularna nazwa pochodzi od koloru dokumentu); dokument uznawany jest przez rządy państw, których Biura Narodowe (w Polsce jest to Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych) należą do Systemu Zielonej Karty, za dowód istnienia ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zgodnie z prawem ubezpieczeniowym obowiązującym w ich kraju; System Zielonej Karty zrzesza obecnie 45 Biur Narodowych.